رمز عبورهای قوی مهمترین معیارهای اساسی امنیت به حساب می آیند اما متاسفانه بوسیله بسیاری از کاربران اصلا رعایت نمی شوند. سیستمهای نظارتی بسیاری با پسوردهای پیشفرض به بازار عرضه می شوند که دوربینهای مداربسته، سوئیچها، رکوردرها و تجهیزاتی ازین دست در این زمره قرار دارند. با یک تغییر ساده پسورد پیشفرض می توان بسیاری از مشکلات را حل کرد. درواقع راههای ساده خرابکاری را کاهش و احتمال نفوذ به شبکه توسط طیف وسیعی از خرابکاران آماتور را محدود کرده اید. بعضی از شرکتها به محض اتصال دوربین مداربسته به شبکه و در اولین استفاده از شما می خواهند تا پسورد را عوض کنید تا بتوانید با امنیت بیشتری به کار ادامه دهید. بعلاوه در پروفایلهای ONVIF نیز باید پسورد پیش فرض را تغییر دهید.
حفظ ایمنی شبکه دوربینهای مداربسته تحت شبکه (IP) همیشه کاری دلهره آور است. اما معمولا روشهای مختلفی وجود دارد که می تواند میزان ریسک را بخوبی کاهش دهد. بخصوص اگر از این روشها بصورت ترکیبی نیز استفاده شود میزان ریسک را بشدت کاهش خواهید داد.
در این مقاله می خواهیم تکنیکهای مختلفی برای حفظ امنیت فیزیکی و منطقی شبکه سیستمهای نظارت تصویری و دوربینهای مداربسته بازگو کنیم
توصیه های ایمنی شبکه:
در صنعت IT بطور کلی توصیه های ایمنی شبکه بشکلی رایج در قالب دستورالعملهای پیشنهادی برای ایمن سازی بیشتر شبکه ها در دسترس هستند. مثلا نمونه آنرا می توانید در سایت شرکت سیسکو با عنوان Cisco Hardening guide مشاهده نمایید. خیلی از این توصیه ها به همان خوبی که در شبکه ها قابل استفاده هستند در سیستمهای نظارت تصویری نیز کاربرد دارند. این توصیه ها شامل کنترل فیزیکی، ثبت آدرس های ورود، ایمن سازی پسوردها، غیر فعال سازی پورتها و ... .
البته شاید بیشتر توصیه ها فراتر از آنچه باشد که بسیاری از تولیدکنندگان تجهیزات ویدئویی تحت وب با آن سازگارند یا بیشتر از نیاز سناریوهای ساده پیاده سازی شبکه دوربین مداربسته به نظر بیاید. پیاده سازی روشهای پیچیده احراز هویت (Authentication) همچون 802.1x، یکپارچگی LDAP، نظارت SNMP و ... اگرچه ریسک را بسیار محدود می کنند اما در خیلی از سیستمها از نظر زمان و هزینه بصرفه نیستند.
• کاهش میزان سرقت و خرابکاری توسط مشتریان و کارکنان
• افزایش بهره وری کارکنان
• فعال شدن سیستم هشدار دهنده خطر به هنگام سرقت مسلحانه، ورود غیر مجاز، وقوع حادثه و… در گوشی موبایل
• توانایی نظارت بر فعالیت افراد موجود در خانه و محل کار، از راه دور، مثل نظارت بر فعالیت کودکان و حیوانات خانگی
• امکان چک کردن هشدارهای اشتباه ارسالی توسط سیستم مداربسته
• ارسال اعلان روی گوشی موبایل در صورت بروز هرگونه رویداد از قبیل عبور از خط، اشیاء جامانده، اشیاء گم شده، تشخیص حرکت، تشخیص چهره و…
• امکان بازپخش و پشتیبان گیری از تصاویر ضبط روی دستگاه
• امکان ضبط فیلم یا ذخیره عکس از تصویر آنلاین
• امکان تعریف چندین دستگاه در یک نرم افزار و کنترل چندین مرکز به طور همزمان
• امکان مکالمه صوتی با افراد حاضر در محل
• امکان کنترل دوربین های گردان
• و بسیاری امکانات دیگر
دزد گیر اماکن، سیستمی است که به منظور شناسایی ورود افراد غیر مجاز به یک ساختمان یا مکان، استفاده می شود. این دستگاه به هنگام گذر از یک حریم خصوصی یا شکستن یک قفل، با اعلام صدا، این عمل غیرقانونی را اعلان می کند. دزگیر اماکن را می توان در ساختمان های مسکونی، تجاری، صنعتی و نظامی نصب کرد. کاربرد این سیستم امنیتی، محافظت از جان و مال ساکنان در مقابل سارقان و خرابکاران است. در ساختمان زندان ها نیز برای کنترل زندانیان از این سیستم نظارتی استفاده می کنند. سازنده ی این دستگاه شخصی آمریکایی به نام ریورند اگوستیس راسل بوده است. ما در این مقاله، قصد داریم دانستنی های کاربردی، جالب و سودمندی را در رابطه با دزدگیر اماکن با شما به اشتراک بگذاریم.
برخی از سیستم های هشدار دهنده یا دزدگیر های اماکن تنها یک کاربرد دارند که همان حفاظت از ساختمان در برابر سرقت است. برخی دیگر از این سیستم ها شامل سیستم هشدار دهنده آتش نیز می شوند. دزدگیر های اماکن می توانند به سیستم دوربین مدار بسته نیز وصل شوند، در این صورت امکان ثبت فعالیت های خلافکاران فراهم می شود. نوعی از دزدگیرهای اماکن وجود دارند که به درب های شوک دار وصل می شوند، به طوری که همزمان با شناسایی عامل مشکوک، درب های ورودی و خروجی را به جریان برق متصل می کنند تا جلوی فعالیت سارقان را بگیرد.
تنوع این سیستم ها زیاد است، دزدگیر اماکن ممکن است کوچک، بدون سیستم هشداردهنده، پیشرفته، مجهز به نمایشگر تصویر، دارای قابلیت ضبط صدا و … باشد.
اساس طراحی دزدگیر، شامل یک یا چند حسگر به منظور تشخیص ورود غیر مجاز و یک سیستم هشدار به منظور اعلام این ورود غیر مجاز می شود. یک دزدگیر اماکن معمول، از اجزای زیر تشکیل می شود.
پنل به منزله مغز برای دزدگیر اماکن است. این قسمت، توانایی خواندن سیگنال های ورودی، وضعیت روشن/خاموش و تشخیص ورود غیر مجاز را دارد. انواع مدرن آن، به شکل یک یا چند بورد کامپیوتری است که داخل یک محفظه فلزی قرار دارد و به یک منبع تغذیه متصل است.
حسگرها تجهیزاتی هستند که اقدامات غیر مجاز را در اماکن شناسایی می کنند. این سنسورها باید داخل، یا اطراف منطقه تحت پوشش نصب شوند. روش عملکرد سنسورها متفاوت هستند. از جمله این روش ها می توان به نظارت بر درب های ورود و خروج و پنجره ها، مانیتورینگ حرکت، صدا، ارتعاش و … اشاره نمود. در ادامه به صورت مفصل تر، انواع حسگرهای دزدگیر اماکن را شرح می دهیم.
وضعیت خطر، توسط سیستم هشدار دهنده به کاربر یا نیروهای امنیتی و ویژه اعلام می شود. اغلب این هشدارها به شکل زنگ، آژیر و یا چراغ های چشمک زن هستند. تجهیزات هشدار دهنده دو کارایی مهم دارند، یکی از این کاربردها اطلاع رسانی فعالیت مشکوک به صاحبان ساختمان و دیگری ترساندن سارقان است. تجهیزات هشدار دهنده به منظور اطلاع رسانی وضعیت آتش و دود در ساختمان نیز استفاده می شوند.
برخی از این دستگاه ها با تعداد مشخصی از شماره های ذخیره شده در حافظه خود تماس می گیرند و فقط آژیر پخش می کنند، در نتیجه مالک دستگاه را از احتمال خطر در محل نصب دستگاه مطلع می کنند . در نوع دیگر این دستگاه بجای پخش آژیر به هنگام تماس تلفنی، آدرس و پیامی را که مالک دستگاه بر روی آن با صدای خود ضبط نموده ، پخش می شود و بنابراین کاربر می تواند یکی از شماره های دستگاه را به نیروی انتظامی و یا گشت نگهبانی محله اختصاص دهد . این دستگاه ها می توانند ۲ یا ۸ یا ۱۲ و یا ۲۰ حافظه شماره تلفن را در خود ذخیره نمایند و به هنگام خطر به نوبت شماره گیری کنند .
صفحه کلیدها، دستگاه های کوچکی هستند که اغلب بر روی دیوار نصب می شوند. این دستگاه ها به عنوان یک رابط بین انسان و دزدگیر اماکن هستند. این دستگاه های کوچک علاوه بر صفحه کلید، دارای یک چراغ نشانگر و یک صفحه نمایشگر نیز هستند.
بین اجزای مختلف دزدگیر اماکن، اتصالاتی وجود دارد. این اتصالات یا به شکل بی سیم و از طریق شبکه و یا به شکل سیم کشی می باشند.
این تجهیزات شامل نورافکن، دوربین مدار بسته و لیزها هستند که حرکات مشکوک را شناسایی می کنند.
این نوع از حسگرها، جزو رایج ترین نوع از حسگرهای دو قطعه ای هستند. این حسگرها مجهز به یک سوییچ رشته ای رسانا هستند که در اثر میدان مغناطیسی عمل می کند. این سوییچ در اثر نزدیک و دور شدن به قطعه دوم که مجهز به آهنرباست، باز و یا بسته می شود. این طرز عملکرد، در همراهی با جریان برق (اغلب ۱۲ ولت) باعث می شود تا پنل دزدگیر اماکن، به راحتی کار خود را انجام دهد. این نوع از سنسورهای دزدگیر اماکن، بسیار پرطرفدار هستند و هم بصورت بی سیم و هم به شکل با سیم در بازار عرضه می شوند.
حسگرهای مادون قرمز انفعالی (Passive infrared detectors) از رایج ترین نوع سنسورها در ساختمان های کوچک تجاری و خانگی به حساب می آیند. این نوع از سنسورها قیمت مناسب و عملکرد قابل اعتمادی دارند. اصطلاح انفعالی به این علت استفاده می شود که حسگر، از خود، انرژی و یا اشعه ای ایجاد نمی کند و تنها از طریق ردیابی حرارتی اشیای اطراف عمل می کند.
این نوع از حسگرها که حسگر PIR نیز نامیده می شوند، توانایی تشخیص حرکتی را ندارند؛ بلکه اساس کار آن ها تغییر ناگهانی دما در نقطه مورد نظر می باشد. زمانی که یک فرد مزاحم، از جلوی سنسور عبور می کند، دما به صورت ناگهانی از درجه حرارت محیط تا درجه حرارت بدن انسان افزایش می یابد. این تغییر سریع، باعث شناسایی عامل مزاحم توسط ردیاب مادون قرمز انفعالی خواهد شد.
حسگرهای PIR بر روی سقف و یا دیوار نصب می شوند و میدان دید مختلفی دارند. میدان دید این حسگرها می تواند تا ۳۶۰ درجه نیز برسد. این سنسورها علاوه بر مدار دزدگیر اماکن، باید به یک منبع تغذیه نیز متصل شوند.
اساس کار ردیاب های فروصوت، شناسایی امواج صوتی با فرکانس کمتر از ۲۰ هرتز می باشد. این دامنه از فرکانس امواج صوتی، توسط گوش انسان قابل شنیدن نیست. فوران های آتشفشانی، زلزله، باز و بسته کردن درب ها و پنجره ها از جمله عواملی هستند که منجر به تولید امواج صوتی فروصوت می شود. این امواج می توانند مسافت چند صد کیلومتر را طی کنند.
یک سیستم کامل شناسایی فروصوت، شامل اجزای زیر است: بلندگو (سنسور مادون قرمز) به عنوان ورودی میکروفون، فیلتر فرکانسی، مبدل آنالوگ به دیجیتال و یک MCU که سیگنال های ورودی را آنالیز می کند.
وقتی که سارق یا فرد متفرقه بخواهد وارد یک ساختمان شود، در را باز و بسته می کند تا از باز یا قفل بودن آن اطلاع پیدا کند، در را فشار می دهد و از اشیای نوک تیز برای باز کردن قفل استفاده می کند. در اثر این فعالیت ها، امواجی با فرکانس پایین تولید و منتشر می شوند. فعالیت هایی از این قبیل به سرعت و قبل از ورود سارق به داخل ساختمان، توسط ردیاب های فروصوت شناسایی می شوند.
حساسیت این سنسورها بر اساس اندازه ساختمان و حضور یا عدم حضور حیوانات خانگی، قابل تغییر است.
این ردیاب ها امواجی با فرکانس ۱۵ تا ۷۵ کیلوهرتز را تولید می کنند که در محدوده شنوایی انسان ها نیست. اساس کار ردیاب اولتراسونیک، پدیده دوپلر است که یکی از قوانین فیزیک می باشد. از توضیح پدیده دوپلر به منظور اختصار بیشتر، صرف نظر می کنیم. در حالت کلی، جسم در حال حرکت، فرکانس ارسالی از ردیاب اولتراسونیک را تغییر می دهد و در نتیجه آن، دزدگیر اماکن فعال می شود.
سنسور اولتراسونیک، امواج را در منطقه تحت پوشش پخش می کند. این امواج توسط اجسام سخت مثل در، دیوار و سقف منعکس می شوند و توسط گیرنده، دریافت می شوند. در مقابل، اجسام نرم تر، مقداری از انرژی این امواج را جذب می کنند. در یک منطقه مشخص، میزان انرژی ارسالی و دریافتی حسگر، در یک میزان مشخص تنظیم می شود. زمانی که یک شخص یا شی به حسگر اولتراسونیک نزدیک و یا از آن دور شود، پدیده دوپلر اتفاق می افتد و دزدگیر اماکن هشدار می دهد. این تکنولوژی تقریبا منسوخ شده است و کارشناسان از آن استفاده نمی کنند.
این دستگاه، ریزموج یا همان مایکروویوها را ارسال می کند و هرگونه کاهش را در شدت پرتو، توسط دستگاه گیرنده ثبت می کند. این ردیاب ها هم برای محیط داخلی و هم برای فضای بیرونی ساختمان، قابل استفاده هستند. به منظور کاهش هشدارهای کاذب، این ردیاب با یک سنسور PIR یا Dual Tec ترکیب می شود.
اساس کار این ردیاب ها نیز پدیده دوپلر است و در اثر تغییر در انرژی امواج دریافتی، هشدار دزدگیر اماکن فعال می شود.
اکثر سیستم های دزدگیر اماکن مجهز به سیستم تشخیص دود/حرارت و کربن مونوکسید هستند. این ردیاب ها بصورت ۲۴ ساعته فعال هستند. حسگرهای دود و حرارت، از روش های مختلفی برای شناسایی خطر آتش سوزی استفاده می کنند. حسگر کربن مونوکسید نیز از مسمومیت با این گاز پیشگیری می کند.
سنسورهای قدیمی دود، یونی بودند، بین دوصفحه فلزی جریان الکتریکی ایجاد می کردند و در اثر ورود دود به محفظه، سیستم هشدار را فعال می کردند. آتش سوزی های سریع مثل آتش سوزی اجاق گاز، کاغذ و مایعات قابل اشتعال فورا توسط این حسگرهای یونی تشخیص داده می شوند.
نوع مدرن تر و امن تر حسگرهای دود و حرارت، سنسور فوتوالکتریک است. یک منبع نورانی که داخل سنسور الکتریکی حساس به نور قرار گرفته، پایه کار این نوع از ردیاب هاست. مسیر عبور نور در حالت طبیعی، مستقیم است. وقتی دود وارد محفظه می شود، نور را پراکنده می کند و در این زمان است که سنسور هشدار دزدگیر اماکن فعال می شود.
حسگرهای فوتوالکتریک معمولا در مراحل اولیه و قبل از این که شعله های آتش زیاد شوند، آن را تشخیص می دهند.
سنسورهای حرکتی از تکنولوژی های متفاوتی به منظور تشخیص حرکت استفاده می کنند. از جمله این تکنولوژی ها می توان به سیستم مادون قرمز، اولتراسونیک، ارتعاشی و…اشاره کرد. تکنولوژی دوگانه یا Dual technology دو یا چند سیستم حسگر را با هم ترکیب می کند تا جلوی هشدارهای کاذب گرفته شود. ردیاب های حرکتی جزو جدانشدنی دزدگیر اماکن هستند و می توانند فضای گسترده ای را تحت پوشش قرار دهند.
حسگرهای شکستن شیشه به منظور حفاظت قسمت ورودی ساختمان ها به کار می روند. این سنسورها در نزدیکی محل نصب شیشه ها قرار داده می شوند و صدای ناشی از شکستن شیشه را تشخیص می دهند. بسته به نوع شیشه و پوشش پلاستیکی درون آن، فرکانس امواج منتشر شده ناشی از شکستن شیشه بین ۳ تا ۵ کیلوهرتز است. ردیاب های شکستن شیشه، به محض تشخیص این صدا، دزدگیر اماکن را به صدا در می آورند.
معمولاً در دستگاههای دزدگیر اماکن، صدای قوی آژیر یک امتیاز به شمار می آید و اکثر مردم مایل هستند که صدای آژیر دزدگیر قوی باشد. ازاین رو بهتر است که از بلندگوهای بوقی جهت این کار استفاده شود. معمولاً بلندگوی بوقی یا وات جهت این کار مناسب می باشد و بهتر است که بلندگو در یک جعبه فلزی محکم شده و جلوی جعبه باز باشد و باید آن را در بیرون ساختمان و در قسمت بلندی نصب نمود که دسترسی به آن به سادگی ممکن نباشد.
اگر سیم کشی بلندگو توکار باشد، بهتر است، زیرا یکی از آنها مشکلات دستگاه های دزدگیر، مسئله بلندگو می باشد و چنانچه سیم های بلندگوی آن قطع شود، خبر کننده دستگاه از کار می افتد. البته می توان چندین بلندگو در چند نقطه با یکدیگر موازی کرد و نصب نمود و کمی ضریب ایمنی را بالاتر برد.
همچنین اگر از بلندگوی بدون سیم استفاده شود، مشکل قطع شدن سیم های بلندگو نیز وجود نخواهد داشت. مدارات الکترونیکی بلندگو شامل یک مدار ایجاد پالس و یک مدار تقویت کننده (امپلی فایر) می باشد که این مدارات به بلندگو نصب می شوند. این مدارات بیشتر از ترانزیستورها و اسی های قدرت با توان بالا در مدار خود استفاده می کنند.
جهت ایمنی دستگاه دزدگیر، بهتر است که مدار اصلی دزدگیر در یک جعبه آهنی به طول ۳۰ سانتیمتر و عرض ۲۵ سانتیمتر و پهنای ۱۰ سانتیمتر که به شکل یک کمد کوچک ساخته شده و با یک در که بر روی لولا قرار داشته و باز و بسته می شود، قرار گیرد (مانند جعبه نامه های پستی) و در جعبه سوراخی جهت خروج سیم ها در نظر گرفته شود و بهتر است که سیم ها از داخل یک لوله پلاستیکی (مانند شلنگ) عبور داده شوند، چنانچه سیم کشی دزدگیر توکار باشد، ایمنی بیشتری را ایجاد می نماید.
ضمناً دیودهای نوری واقع بر مدار دزدگیر بهتر است از روی مدار خارج شده و بر روی جعبه دزدگیر نصب گردیده و توسط سیم به مدار دزدگیر وصل شوند. یک سوئیچ آلفا بر روی جعبه دزدگیر جهت قطع و وصل سیستم نصب می شود. همچنین در صورتی که بخواهید مدار شماره گیر خودکار تلفن را به مدار دزدگیر نصب نمایید، بایستی یک بلندگوی کوچک در محل نقطه SP (بلندگو) وصل نموده و داخل جعبه دزدگیر و در کنار میکروفون مدار شماره گیر اتوماتیک قرار دهید.
جهت خنک شدن قطعات واقع در جعبه بهتر است که از دو طرف، سوراخهایی جهت ورود و خروج هوا برای مدار در نظر گرفته شود. انواع دیگری از دزدگیرها همچون دزدگیر لباس هم وجود دارد که شکل کار آنها به کلی متفاوت است. دزدگیر لباس یا گیت های فروشگاهی هوشمند، گیت هایی هستند که در خروجی یک فروشگاه نصب می شوند و نسبت به خروج غیر قانونی کالا که تگ یا برچسب مربوطه غیرفعال نشده اند، حساسند.
سیگنال خروجی از سنسور باید از طریق باسیم و یا بدون سیم به واحد کنترلی برسد. سیستم های باسیم برای شرایطی مناسب هستند که حسگر نیاز به منبع تغذیه بیرونی داشته باشد؛ از جمله این حسگرها می توان PIR ها و سنسور دود را نام برد. اگر سیم کشی به درستی انجام گیرد، سیستم باسیم امکان تخریب و یا هک شدن را ندارد.
سیستم های بدون سیم، برای حالتی که نیاز به منبع تغذیه بیرونی وجود ندارد، مناسب هستند. هزینه نصب این سیستم ها کمتر است ولی اگر از باتری ها به خوبی نگهداری نشود، عملکرد قابل اطمینانی نخواهند داشت. یک سیستم دزدگیر اماکن بی سیم می تواند به راحتی به ساختمان دیگر انتقال یابد و این مزیت برای کسانی که زیاد خانه خود را تغییر می دهند، بسیار کاربردی است. ممکن است سارق و یا فرد خلافکار بخواهد با بریدن سیم ها، جلوی فعالیت دزدگیر اماکن را بگیرد، استفاده از سیستم بی سیم جلوی این اقدام را می گیرد.
سیستم های هیبریدی ترکیبی از سیستم بی سیم و با سیم هستند و مزایای هر دو مورد را دارند. ارتباط بین قسمت های مختلف دزدگیر اماکن هیبریدی، به صورت بی سیم انجام می گیرد. در مقابل ارتباط سیستم به منبع تغذیه به صورت مستقیم اعمال می شود. در این حالت، نگرانی درباره خالی شدن باتری و از کار افتادن سیستم، وجود نخواهد داشت.
سارقان و خلافکاران فرصت طلب هستند و همواره به دنبال اهداف آسان می گردند. مطالعات متعدد کارشناسان نشان می دهد که ساختمان هایی که مجهز به دزدگیر اماکن نیستند، سه برابر بیشتر از ساختمان هایی که سیستم نظارتی پیشرفته ای دارند، مورد سرقت قرار می گیرند.
هنگامی که کسی یک سیستم امنیتی مجهز را در ساختمان خود نصب می کند و با قرار دادن تابلو، دیگران را در جریان تحت پوشش قرار داشتن ساختمان می کند، احتمال ورود سارقان به آن ساختمان بسیار کاهش پیدا می کند. در چنین شرایطی سارقان می دانند که فعالیت آن ها شکست خواهد خورد و چهره آن ها شناسایی خواهد شد.
مزیت دیگر نصب دزدگیر اماکن این است که کاربر می تواند از راه دور، ساختمان خود را مدیریت کند. کاربر می تواند از هر نقطه ای در جهان، سیستم امنیتی ساختمان را فعال و یا غیر فعال کند، از طریق شبکه اینترنت، تصاویر ثبت شده توسط دوربین های مداربسته را مشاهده کرده و رفت و آمد ها را تحت نظر بگیرد.
مزیت بعدی نصب دزدگیر اماکن در ساختمان ها این است که شرکت های بیمه در سراسر جهان، برای خانه هایی که سیستم امنیتی دارند، تخفیف قایل می شوند.
اگر بلافاصله بعد از فعال کردن دزدگیر، آژیر هشدار به صدا در می آید باید موارد ذیل را تست کنیم.
بستن قاب و سوار کردن در محل با بستن پیچ – اتصال فیزیکی سوکتها
نصب تجهیزات مقاوم به شرایط محیطی در فضای آزاد (واترپروف)
پاک کردن سطح لنز، شیشه و قاب محافظ دوربین مداربسته(به ترتیب)
برچسب گذاری فیزیکی دوربینهای مداربسته یا نام گذاری(در صورت نیاز)
جهت دهی و فکوس مناسب دوربین که می تواند بصورت اتوماتیک توسط برخی از دوربینهای مداربسته یا بصورت دستی برای تنظیم بهتر صورت گیرد.
بررسی تصویر دوربین مداربسته در نور کامل روز(نور خورشید، نور محیط و ..)
کسب رضایت و تایید مشتری بر روی نمای مورد نظر روز
بررسی تصویر دوربین مداربسته در شب (تمام سناریوهای چالش برانگیز را بررسی کنید، تمام نورهای موجود را حذف کنید، حتی در شب ابری نیز تست نمایید)
کسب رضایت و تایید مشتری بر روی کارکرددوربین مداربسته در شب بر اساس نیازها و انتظاراتش
بررسی تصویر در صورت داشتن شرایط نوری خاص و شدید. مثلا زمان طلوع و غروب خورشید با توجه به زوایای دوربین مداربسته، بررسی ویژگی WDR دوربین مداربسته زمان طلوع خورشید یا تابش مستقیم به سطح یا دوربین..)
کسب رضایت و تایید بر روی کارایی WDR یا بهبود دهنده های نور براساس نیازها و انتظارات مشتری
تنظیمات شبکه/امنیت
ثبت آدرس MAC
درنظر گرفتن و پیش بینی آدرسهای شبکه (IP) و ثبت آنها در صورت نیاز
بروزرسانی نرم افزار فرم ور(firmware) به آخرین ورژن موجود بر اساس سایت شرکت تولیدکننده
تغییر پسورد admin از حالت پیش فرض
در صورت نیاز چندین کاربر برای سیستم تعریف نمایید.
در صورت نیاز سرور NTP(تنظیم کننده پروتکل زمانبندی) را برای تنظیم زمان و تاریخ راه اندازی نمایید.
سرویسهای بی استفاده را غیر فعال کرده و پورتهای بی استفاده را ببندید(مثلا FTP، Telnet، SSH و..)
لیست دسترسی سفید و سیاه از آدرسهای IP دوربینها بسازید. با اینکار دسترسی به دوربین ها را می توانید به ایستگاههای کنترل محدود نمایید.
تغییرات پیکربندی
توجه نمایید که این تنظیمات از قبیل رزولوشن، نرخ فریم، فشرده سازی، تشخیص حرکت و ... می تواند تنها بر روی VMS تنظیم شوند و این تنظیمات بسته به نوع پیکربندی دوربینهای مداربسته و دستگاه VMS مورد استفاده، می توانند متفاوت باشند. تنظیمات پیشرفته تر مثل WDR، IR هوشمند، تحلیلگر ویدئویی و کدکهای هوشمند بندرت از طریق VMS در دسترس خواهند بود که باید از طریق درگاه تنظیمات تحت وب دوربین مداربسته تغییرات اعمال شوند.
رزولوشن مورد نظر را تنظیم نمایید
نرخ فریم ضبط تصاویر را با توجه به نیاز یا درخواست تنظیم نمایید.
سپس رزولوشن ویدئوی ضبط شده و میزان نرخ فریم را بررسی نمایید.
تنظیمات فشرده سازی را براساس نیاز شامل ارسال تدریجی و بسته ای (quantization)، کدکهای هوشمند و ... را اعمال نمایید.
ویژگی WDR را براساس نیاز یا درخواست (تنظیم شدت و ...) تغییر دهید.
میزان exposure را تنظیم نمایید. تنظیماتی مثل خاموش کردن شاتر آهسته، تنظیم بر روی حداکثر 1/30s در صورت نیاز.
تنظیمات سیستم نور IR دوربین مداربسته و IR هوشمند (در صورت وجود) انجام شود.
تنظیمات تشخیص حرکت ویدئویی، تحلیلگرها، کنجکاوی(tampering) را اعمال نمایید.
در صورت نیاز منطقه امن یا خصوصی برای دوربین تعریف نمایید.
حالات دوربین مداربسته PTZ و نوع حرکاتش را در صورت استفاده تنظیم نمایید.
حالات چرخش و زوم دوربین مداربسته PTZ را در صورت تنظیم ابتدا بررسی نمایید.
تنظیمات ضبط صدا را در صورت نیاز و درخواست غیر فعال یا اعمال نمایید.
تنظیمات ثبت زمان و تاریخ بر روی تصاویر را اعمال نمایید.
تنظیمات اعلام هشدار وقایع را انجام دهید.(از طریق ایمیل، پیام کوتاه و ...)
مشخصات و تنظیمات اعمال شده دوربین مداربسته را برای خودتان در جایی جداگانه ذخیره نمایید یا یک نسخه PDF از روی آن تهیه نمایید.
VMS ها و ضبط کننده ها(Recorder)
این بخش عملیات مرتبط با VMS سرورها و دستگاه های ضبط NVR یا DVR را چه در بخش سخت افزاری و چه در بخش شبکه(سیستم عامل و نرم افزاری) پوشش می دهد. بعضی از این گزینه ها که در ادامه می آوریم شاید بسته به پلتفرم سیستم عامل یا VMS در دسترس یا قابل استفاده نباشند. برای مثال ضبط کننده ها نسبت به سرورها، نیاز به بروزرسانی سیستم عامل حداقل بصورت دوره ای ندارند.
سخت افزار/ امنیت
آدرس MAC را بر اساس هر شبکه جداگانه ثبت نمایید(معمولا بیش از یک کارت شبکه فعال خواهید داشت)
آدرس شبکه دستگاه ها را تنظیم و ثبت نمایید.
آخرین نسخه بروز رسانی سیستم عامل را با توجه به اطلاعات معتبر سایت شرکت تولیدکننده انجام دهید.
پسورد مناسبی را با توجه به موارد امنیتی برای دستگاه ایجاد نمایید.
کاربران دیگری را که مدنظرتان هستند اضافه نمایید.
عملکرد دستگاه UPS و وضعیت قطعی برق را بصورت عادی یا سناریوی چالشی بررسی نمایید.
تنظیمات عمومی
نرم افزارها را به آخرین نسخه بروزرسانی نمایید.
پسورد admin را از حالت پیشفرض تغییر دهید.
دسترسی کاربر و اپراتور را بیفزایید.
سرور NTP را تنظیم و چک نمایید.
فضای ذخیره سازی را تنظیم نمایید(هارددیسکها، NAS و SAN)
تنظیمات سهم ذخیره سازی هر هارد دیسک را براساس حداکثر زمان ضبط تصاویر معین نمایید.
زمانبندی ضبط را تنظیم نمایید(مثلا 7/24، از 8 صبح تا 17، ساعات تعطیلی و روزهای موقعیتی و..)
مرکز کنترل
این لیست شامل میزکنترل، از سخت افزار و سیستم عامل تا تنظیمات کاربری VMS و راه اندازی آن خواهد شد. بعضی از این مراحل در صورتی که مشاهده زنده تصاویر بر روی ذخیره کننده ممکن باشد، حذف خواهند شد.
آدرس MAC هر یک از مراکز کنترل را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
برای هر دستگاه آدرس شبکه در نظر بگیرید.
آخرین بروزرسانیهای سیستم عامل را انجام دهید.
پسورد امنی برای admin در نظر بگیرید.
نام کاربری جدید را در صورت نیاز ایجاد نمایید.
آخرین نسخه نرم افزار VMS را نصب نمایید.
نمای دوربینها را در صورت نیاز تنظیم نمایید.
مسیر و نوع حرکت دوربین مداربسته های PTZ را تنظیم نمایید.
طرح تصاویر کلی که قرار است دیده شوند را در نظر بگیرید.
لیستی برای وقایع یا هشدارهای مورد نیاز تهیه و اعمال نمایید.
عملکرد و شرایط کاری UPS را در در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
شبکه
این بخش سخت افزار شبکه، شامل سویچها، روترها، فایروالها و... را پوشش می دهد. بعضی از این دستگاهها ممکن است در همه سیستمها استفاده نشوند یا بوسیله نصاب متخصص دیگری مدیریت شوند.
آدرس MAC هر یک از میزهای کنترل را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
برای هر دستگاه آدرس شبکه در نظر بگیرید.
نرم افزار سویچ، فایروال و روتر را به آخرین نسخه بروزرسانی نمایید.
پسورد admin را از حالت پیشفرض تغییر دهید.
تنظیمات VLAN را در صورت نیاز انجام دهید.
تنظیمات QoS را در صورت نیاز اعمال نمایید.
پورتهای بی استفاده سویچ را در صورت عدم نیاز ببندید(غیر فعال نمایید).
تنظیمات SNMP را در صورت نیاز اعمال نمایید.
اعمال محدودیت بر اساس آدرس MAC (MAC filtering) در صورت نیاز انجام شود.
برای هریک از سویچها این تنظیمات اعمال شود(یکپارچه)
عملکرد و شرایط کاری UPS را در صورت نیاز بررسی نمایید.
مسئله کابل کشی
این بخش مربوط به کابل کشی سیستم نظارت تصویری خواهد شد و شامل برچسب گذاری و نام گذاری کابلها، مسئله طراحی با دید بصری مناسب و آزمایش خواهد بود.
تمام کابلها، پنل های نصب کابل(Patch panel)، اتصالات روی دیوارها و پریزها و ... در صورت نیاز برچسب و نام گذاری شوند.
مطمئن شوید کابلها بخوبی پوشیده و مهار شده اند(قلابهای نصب، نگهدارنده های سقفی، قرنیزها و..)
پنهان کردن کابلها را در صورت نیاز انجام دهید.
کابلهای انتهایی یا نزدیک دوربین را سامان داده و بصورت جمع شده در محل دوربین مرتب نمایید و انتهای کابل آزاد را در صورت نیاز کور نمایید.
تمام اتصالات و ترمینالها را بررسی نموده و نتایج را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
نتیجه تست کابلها را در صورت نیاز بصورت گزارش ثبت نمایید.
سیستم های نظارت تصویری HD و مگاپیکسلی موضوع بحث بر انگیزی در حوزه صنایع امنیتی محسوب می شوند در این مقاله قصد داریم تا شما را به طور کامل با این مبحث آشنا کنیم.
حجم
فرمت High Defenition و یا به اختصار HD از لحاظ لغوی به معنای کیفیت بالا می باشد. دوربین های مدار بسته هایک ویژن در انواع مختلفی تولید شده و دارای کیفیت تصویر و یا رزولوشن متفاوتی هستند. HD در واقع همان رزولوشن ۷۲۰*۱۲۸۰ پیکسل است که به آن 720 نیز گفته می شود. پس منظور از HD همان رزولوشن 720P است و دوربینی که دارای این رزولوشن است را دوربین 720 یا HD نیز می نامند. این رزولوشن تقریبا برابر با 1 مگاپیکسل است. اعداد 720 و 1080 به رزولوشن های افقی اشاره دارند. بنابراین، دوربین های HD با رزولوشن 720p تصاویری با 1280×720 پیکسل ارائه می کنند. کیفیت HD کیفیت قابل قبولی در دوربین های مداربسته محسوب می شود و امکان زوم کردن و مشاهده سوژه های نه چندان جزئی نیز در آن وجود دارد. تصاویر گرفته شده توسط دوربین های 720 به نسبت دارای حجم کمتری هستند، از این رو پهنای باند در دوربین هایک ویژن و فضای ذخیره سازی به مراتب کمتری نسبت به دوربین های با رزولوشن های بالاتر اشغال می کنند. به همین دلیل استفاده از آنها رایج تر است.
فرمت HD می تواند زیر مجموعه ای از مگاپیکسل باشد. HD با رزولوشنی خاص، در نرخ فریمی معین و در نسبت ابعادی مشخص از تصویر تعریف می شود. هر دوربین مداربسته با رزولوشنی بیش از یک میلیون پیکسل، یک دوربین مگاپیکسل محسوب می گردد. در بازار سیستم های نظارت تصویری در محدوده مگاپیکسل کمترین رزولوشن 1.3 مگاپیکسل است که برابر با 1280×1024 پیکسل(یا 1.3 میلیون پیکسل) است. در حال حاضر نیز شاهد دوربین هایی با رزولوشن 10 مگاپیکسل نیز در بازار هستیم. پس از لحاظ فنی دوربین مداربسته با کیفیت HD، جزء دوربین های مگاپیکسلی محسوب نمی گردد.
با پیشرفت تکنولوژی دوربین های Full HD به بازار آمدند. Full HD بیانگر رزولوشن ۱۰۸۰x۱۹۲۰ پیکسل می باشد و از نظر مگاپیکسلی نیز معادل با 2 مگاپیکسل است. بالطبع دوربین های مدار بسته Full HD دارای کیفیت تصویر بهتری نسبت به دوربین HD یا 720 بوده در نتیجه میزان بیشری از فضای ذخیره سازی و پهنای باند را نیز مصرف می کنند. اما مزیتی که دوربین های FULL HD دارند این است که با توجه به کیفیت بالای تصاویر در آن ها امکان مشاهده جزئیات بیشتری از تصویر امکان پذیر است.
کیفیت تصویر
اصلی ترین تفاوت میان دوربین های HD و FULL HD کیفیت تصویر یا رزولوشنی است که به نمایش می گذارند. کیفیت تصویر دوربین هایی با رزولوشن 1080 نسبت به دوربین های 720 بسیار بهتر است، لذا توصیه می شود برای مکان هایی که مسائل امنیتی و نظارت تصویری در آنها از حساسیت بالایی برخوردارند از دوربین های FULL HD استفاده شود.
در سیستم های مداربسته هر چه کیفیت تصاویر بالاتر می رود بالطبع حجم آن ها نیز بیشتر می شود و برای انتقال به پهنای باند بیشتری نیاز خواهد بود. همچنین برای ذخیره سازی نیز نیازمند فضای بیشتری هستند. به همین دلیل دوربین هایی با رزولوشن 1080 نیازمند پهنای باند و فضای ذخیره سازی بیشتری هستند.